SEFİL SERÇE

İnsan hayvan arası bir dostluk ateşesi
Çatılarda oluşan tek munis gül bahçesi
Her gece o bekçimiz evimin pür neşesi
Penceremin biricik mahzun sefil serçesi.

Yem aramaya başlar sabahları çok erken
Keyfine diyecek yok hal rüzgârı eserken
Bülbül gibi sevimli telden tele sekerken
Biraz yanık ötüşlü duru sevda lehçesi.

Bir yabani olsa da oldukça cana yakın
Avuçta buğday göster koşarlar akın akın
Şaka yollu tutunca çırpınır der bırakın
Yaratandan Âdeme muhabbet dilekçesi.

Boyundan çok kabarır tüylerini kaşırken
Etrafına kör bakar eşiyle oynaşırken
Sanki sükut erbabı çevreyle kaynaşırken.
Aşk ticaret metaı birer ömür akçesi.

Acımazlar canına zalim vurur öldürür
Bilmez ki bedeninde bir sevdayı böldürür
Gerçek ses duymayana şeytanları güldürür
Halbuki sır değerli büyük altın külçesi.

22.02.2017
Ahmet Çelik
www.kafiye.net