EN VEFALI SENMİŞSİN 
Var mıdır daha siyah, kaderin karasından, 
Nokta oldu yüreğim, bu gönül yarasından. 
Gülün suyu gamzede, damlıyor arasından, 
___Yalınayak yollarda, ritimlerle şenmişsin, 
___Dilruba’dan sordum ki, en vefalı senmişsin!

Her sevdanın bedeli, gece gündüz yanmakmış, 
Bu gözler sevişirken, kavuşurum sanmakmış. 
Tuz ekmeğin yanında, gözlerine banmakmış, 
___Artı yüklü proton, bilimlerde fenmişsin, 
___Dişeb’de hissettim ki, en vefalı senmişsin!

İşte aşkın ruleti, satırlardan vurdurdun, 
Dikenlidir kengerler, yol başında durdurdun. 
Yalnızlığım zirvede, pembe hayal kurdurdun, 
___Bir ressamın tuvali, yanaktaki benmişsin, 
___Somay gibi gördüm ki, en vefalı senmişsin!

Gecenin dili söyler, türküleri çalarak,
Yakmışlar tüm renkleri, anılarda kalarak,
Aşkının teftişinde, yokluğuna dalarak, 
___Kodlanmış şifrelerde, bu bedende genmişsin, 
___Bigâneden duydum ki, en vefalı senmişsin!

Açılan bir boşlukta, dağılmış çoktan küller, 
Pencerede beklerken, eskimiş artık tüller. 
Taze sıkılmış ruhum, elimde kalmış güller, 
___Mükemmel anatomi, vazgeçilmez tenmişsin, 
___Dünyada tanıdım ki, en vefalı senmişsin!

H.Hakan KURTARAN 
04.12.2008-Aydın
www.kafiye.net