Bir Gamzeli Rüzgar

‘Başarabilirsin!’dedi, bana sevmeyi anlat.

Evet aynen öyle:
Kirpiklerin gölgesinde duygular çetrefilli
Dertleşir zaman zaman 
Karşındakine konuşamaz.

Bizler o muyuz?
Gözlerdeki nemin oluşturduğu 
Mevsimlere inat
Misafir edilirken kendi can suyuna hükmeden.

Güçtü…
Demet demet bağlanıp sarmalanmak 
Birikip doldukça şair
Uçurumun kenarında en çok kendine yakındı!

Yeşillere umuttu güneşin batışı
Ruhun kuraklığı içinde kırık dökük
Ne olur gir içeri 
İmren, merak et,kıskan.

Zordu…
Bıkkınlıklara bulut ve dağ olmak
‘Korkuyorum,’dedi, kapalı duygular
Ve gizlendi kendi içerisine bakmayarak.

Sevdanın acısı hep mi uzaklara bakar
Sanırsın yenilmez ve de aşılmaz zorluklar 
Ya gölgesiyle silinip götürülen!

Yine üşüyor tüm hüznü gözlerin
Durduramadığı hayallerindeki arzuları
Öfkesinde kaybolmuş nice beklentileri

Belkide bu gamzeli bir rüzgar,
Koca bir hiç!
Fısıldasa ruha uzaktan kulağa…

Özgürsün…

Beden ki savaş açmış 
Hayatla uzlaşamamış
Ardından maskesini seçmiş 
Başlasın oyun!

Ne olur anla!

Burası sessizliğin kalesi,
Burası yüreğin deliliği
Gelip de sığındığı
Nice kaybedişlerin,
Nice savruluşların 
Dünyayı ve kaderi yendiği 
Vicdanın beyaz yeri.

İlknur Yıldırım 01.12 2016 ___Perşembe
www.kafiye.net