İÇİMDEKİ FIRTINA

Öyle coşkun eserken kasırga desem değil
Hücre damar kurutur içimdeki fırtına
Gördüklerin aşktandır diyor ki bana eğil
Bir kıyamet başlatır içimdeki fırtına.

Meydan güreşi için kara geceyi bekler
Yalvarıp yakararak ettiğim tüm dilekler
Sonuçta kaçıp giden birer küskün felekler
Yarda canan dışlatır içimdeki fırtına.

İnsanlık mektebinde elekten süzüldükçe
Kin nefret ve nefsimin ilmeği çözüldükçe
Ayrılığa dertlenip ağlayıp üzüldükçe
Hep kahpece sırıtır içimdeki fırtına.

Ten kara yarılınca Nuh’un tufanı sandım
Tüm ruhlar karılınca seni gönlümde andım
Huzura varılınca anladım ki ben yandım
Vurur can yavaşlatır içimdeki fırtına.

Kalpte yanan volkandan çöle gerek kalmadı
Ben Mecnun’a seslendim feryadımı duymadı
Teslimiyet gösterdim Leyla canım almadı
Her an ölüm yaşatır içimdeki fırtına.

16.11.2016
Ahmet Çelik
www.kafiye.net