Yoruldum Özlemekten

Damarımda kansın vazgeçemediğim
Gel demeyi isterdim, söyleyemedim
Durakta bekleyen yalnız yolcu gibiyim
Seni düşleyerek sevmeyi öğrendim

Boşalan şişenin son yudumundaki tadı
Gecenin sonundaki sarhoşluğumu
İstemsiz gülüşümdeki kahkahamı
Sana kadeh kaldırmayı özledim

Dalgaların sesindeki sevgini
Akşamın matemindeki ışığımı
Zamansızlığımın haykırışını
Derin bakışlarını özledim

Sözlerinle verdiğin mutluluğu
Solgun baharlarımdaki yağmuru
Hüzünlerimin amber kokusunu
Sana seslenmeyi özledim

Yorgunum hayalini özlemekten
Usandım yeşermemiş bahçeden
Usandım bir umut beklemekten
Usandım martıların seslerinden
Usandım bu yürekten, kendimden
Usandım seni özlemekten

Yinede özledim, yağmurun güneşi özlediği gibi
Her günümün sonuna ekliyorum seni
Ayrılığın hasretin hepsinin ayrı tadı var.
Seni özlemekte güzel sevmek kadar.

Ama yoruldum, çok yoruldum inan
Sevmekten..
Beklemekten..
Hasretten..
Özlemekten…

20/04/2009 21.04
Nuran ÜÇER
www.kafiye.net