SEVGİ

Hayatı yaşadığımız sürece anlamlandırabiliriz; iyi ya da kötü… 
Her şey kendi elimizde olmaz bazen. Bazen sele kapılır bazen fırtınaya tutuluruz. Bazen güneşin ışınları kamaştırır gözlerimizi, bazen bir yağmur ıslatır iliklerimizi. Bazen söyleyemeyiz bildiklerimizi. Hissetmek, hissettiğini eyleme döküp somutlaştırmak çok da kolay olmaz her zaman. Bizi anlatan şarkılar dinler, şiirler okuruz. Hayatımıza çok benzeyen romanlar okuruz.

Mükemmel biri değilim; zaten mükemmel yoktur. Kul her zaman acizdir; yaratıcısına muhtaçtır. Ondan yardım diler, ondan merhamet bekler. Bunu da dua olarak Yaradan’a iletir. Ben de aciz bir kul olarak her şeye rağmen yüreğimden şu güzelliği hiç çıkarmadım: SEVGİ

Sevgi bütün güzellikleri içinde barındıran; Allah’ın yüreğimize koyduğu en yüce duygu… Onu kalplerimizde duymaya, yaşatmaya devam ettiğimiz sürece hep güzel şeyler yaparız; çünkü o duygu çirkin olan hiçbir şeyi bünyesinden barındırmaz

İçinde; sabır, şükür, merhamet, vicdan barındıran bu güzel duyguyu hayatımın her alanına yaymaya çalıştım.

Yaptığım her işte sevgi vardı; yine var… Allah’ın yarattığı her şeyi sevdim; gülü severken dikenini de sevdim. Çünkü o dikeni de gülün dallarına yerleştiren ulvi bir güç vardı.

Hep sevgi doluydum; yine öyleyim; ölünceye kadar da sevginin elçisi olmaya, sevgi dolu eserler üretmeye devam edeceğim; çünkü ben ardımda güzel izler bırakmak istiyorum. Biliyorum ki, güzel izleri güzel şeyler üreterek bırakabilirim.

İNSAN FANİDİR;
ONU ÖLDÜKTEN SONRA YAŞATAN İSE ESERLERİDİR.
BEN DE ÖLDÜKTEN SONRA YAŞAMAK İSTİYORUM;
“O HÂLDE YAŞADIKÇA YAZMAYA DEVAM ETMELİYİM” DİYORUM.

Ülkü Duysak

www.kafiye.net