EYLÜL!

Eylül gidişlerin şarkısıdır
Eylülde ürker zaman
Güneş son senfonisini çalar eylülde
Bir hüzün vardır her kuruyan gülde.
Yavaş yavaş düşer aklar dağların saçlarına
Bir asi fırtına düşer yamaçlarına
Eylül hüzün demler hüzün içirir
Eylül gidişlerin öyküsüdür.
Rüzgârın bestelediği en hazin şarkıları söyler yapraklar
Zamanın azı dişlerinde can verir ömrümüz
Eylül Hakka gidişin öyküsüdür.
Başını eğdiğinde neler gitmiştir elinden
Düğüm düğüm olur içinde keşkelerin
Zamanmı geçti yoksa benmi geç kaldım sevdiğim
Bilmeden bende eylüle daldım sevdiğim.
Şunun şurasında ne kaldı ki
Eylül dedim işte hüzün!
Kimbilir kaç günü kaldı hazin ömrümüzün.

SAFFET ÇAKIR
www.kafiye.net