BEN ADAMIN!

Gönül koysam Veli ya da Ali’ye,
Dilim döner yüreğimi açarım.
Gözüm yoksa kaymakama valiye,
Köşe bucak sittin sene kaçarım.

Er saydığım eğer bana el ise
Yüreğimin nağmesine yel ise
Tek çözdüğü etek ile bel ise,
Kanatlanır yâd ellere uçarım!

Başka adla hergün gönül eylemen. 
Bir ad varsa adım ile beylenen,
Bir masallık, bir şiirlik heylenen,
Ben o sırrı ortalığa saçarım.

Kardeş derim, yoldaş derim, er derim.
Bilmem artık, daha başka ne derim,
Haram zade isen, dinmez kederim,
Neyleyim ki küskün, bitkin, naçarım!

Belki biraz safım, biraz deliyim,
Biraz rüzgâr, biraz bahar seliyim,
Sanar ise her mevsimin yeliyim,
Ben adamın ağızına da …….

Nermin Akkan
www.kafiye.net