DELİ

Seni düşündüm sabah olmadan,
Aklıma düştün uykumun en tatlı anında
Titreyerek uyandım…
Elimi tuttuğun anı anımsadı gözlerim,
Çıldırmak üzere olan bi akıllı gibiydim artık,
“ Nerden … nereye”
“ Nasıldı … noldu” diye diye tükettim nefesimi…
Oysa ben o nefesi;
Senle diri diri tüketmek isterken,
Reva mıydı bu?
İnsan kıyamaz sevdiğine?
Peki ya sen?
Sen nasılsın?
Öyle misin?

İçindekileri görebilsen be sevdiğim!
İzin versen de sana ulaşabilsem,
Ağladığında elini tutup
“ Bak ben yanındayım, sabret” diyebilsem
Yasak mısın sanki bana?
Yasaklı mıyım ben sana?
Ahh bir gelsen bana…
Herkesi silerim uğruna…
Yeterki gülümse bana…
Çok şey mi istiyorum?
“Umudumu” geri ver bana…

Kolay değil sana acı veren,
Sevdiğini ağlatan birini beklemek,
Kolay değil…
Delilik işi…
Deli işi…
Deliyim ben, beklersem seni
Umudumu,
Hayallerimi,
Aklımı,
Kalbimi,
Kendimi kaybeden bir deli…

İzmir / 21.12.2010
Sultani SAĞLAM
İzmir Beştepeler Lisesi
12/C sınıfı
( Umud ve Şerife’ye ithaf olunur)
www.kafiye.net