BENİM SUÇUM DEĞİL

Benim suçum değil yüzü gözü kızarmayan bu ahmak çağda nefes almak. Bütün bu insanların ellerini öpmek, nesi allah aşkına. Beni kim büyütmüş kim avutmuş da yüzümde hâlâ masumiyetimin lekesi izleri taşırım, benim sevgili çillerim aslında benim sevgisiz çilem. Söyleyin hayata sakallarını kesmesin durup durup etimi kesmesin. Yüzüne dokununca beni görmüyorsa yalan söylemesin.

Neyin var mutlu yuvam buğday tenim.Oysa ütü istemeyen öyle de giyilebilen bir hayatın yok muydu.Şimdi bu masanın üstü dağ olmuş.

Her yer büsbütün kirli
Arınmak hangimize olur nasıl olur söyle şimdi
Ya güç ver ya neden böyle olduğunu anlat bana
Bana beni seviyorsan bir şey anlat nolur bana
Elimden tut evime götür 
Karanlık yollardan aşır 
Ama yol boyunca bilmecelerimden bıkma 
Şarkılarımdan şakımamdan benden bıkma
İçi kan gölü şiirimden bıkma
Şuramdan bıkma

Seninle külahları değişemeyiz
Benim Allahımsın nasıl olur
Bu ve bütün her şey için özür dilerim
Ama sen ışıkları söndürünce ben göremedim göremezdim. Çocukluğum senin perdelerinden senin kapılarından senin evlatlarından korkarak geçti. Kimse benim tuttuğum kalpler gibi tutamadı şuramı.Ne çok acıdı ne çok yıldı ne çok küstü kendine, benim zavallı kalbim. Ama artık elimden tut evime götür. Karanlık yollardan aşır. Ama ne olur anlamsız sorularımdan bıkma. Çocukluğumdan yersiz neşemden kanat taktığım yaşamaktan bıkma. Hem onlarla sana belki daha çabuk yetişirim. Tökezlemem zaman almaz ne dersin. Ama şuramdan bıkma.

Birinde Ali bebeklerle köpekleri çok sevdiğini söylemişti 
Demiştim ki bebekler köpekler ama kübra değil
Ettiğim laflara da bak
Hâlâ beni nasıl seviyorsun şaşıyorum
Allah için birgün olsun unut Ali’yi de şiiri de diyorum olmuyor
Bak bende bıkmıyorum
Çocuklar büyüyor çocuklar genç kız oluyor
Kadınlar hergün aynı mübarek şeyleri yapıyor
Adamlar desen helal üç kuruşun derdine çok önceden düştüler
Tüm bunların neresindeyim diyorum bazen
Tüm bunların neresindeyim
Ömrümün saçı başı ağarıyor kim dermiş yirmibeş yaşımdayım
Hep katlanarak yaşamak bu muymuş diyorum
Bir sandalye gibi çamaşır gibi katlanır kenara koyulurum sandım 
Bu ahmaklıktan hiç bıkmadım 
Sende benden bıkma olur mu

Aslına bakarsan kötü biri değilim. İyiliğimse beni Talat hocanın kızı sandıkları ortaokul sıralarında omzuma düşen o küt saçlarımda kaldı. Haybeye giden ömrümün en güzel günleriymiş. İnsanoğlu neyi daha yolun başında anlamış ki…

İllaki biraz ölecekmişiz. Sonra da diyecekmişiz ah başım vah başım ah ben bu başı nerelere vurayım.

Söylesen ya allahım geçsin bunları geçsin
Desin ki benden de bıkmasın allahım
Hem sen o cadaloz kıza papuç bırakmazsın yordu beni
Bense kıçıkırık bu merdiveni nerelere dayadım
Oysa biliyorum biliyorum bizim de her şeyimiz güzel olurdu
Camaşırlarımız yumuşak duvarlarımız dolu yemeklerimiz muhabbetli 
Muhabbet demişken, baş ağrısı, o susmaz biliyorsun
Çok yorgunum ben
Dönüp dolaşıp geldiğim yer kaçtır aynı
Gitmek hafifletmek yerine her seferinde canımı daha derin eşiyor 
Mutsuzsun ali öluyorsun geberiyorsun diyor
Bütün bunlar oluyor ve o hâlâ çivisi çıkmış dünyamı bana kondurmuyor 
-buna hiç inanmadım ki
Nasıl hekesten ziyade 
Her şeyden sıyırarak sanki tane tane özenle seviyor beni
Bense ondan bıkıyorum

Ama artık elimizden tut evimize götür 
Karanlık yollardan aşır 
Işıkları kapama işin kötüsü korkmuyorum
O şimdi talaşların içinden eşeleyip çıkardığım 
Tahtakurusu osman amcamın hızarında
Beni unuttun ama anlaşalım Allahım bizden bıkma 
Hem onun da çocukluğu orada

Ben seni seviyorum bak seni seviyorum çok seni seviyorum Allahım
Onu içimde unuttuk
Zahmet olmazsa göremeyeceğim bir yere koyar uzanamayacağım bir yere kaldırır mısın
Teşekkür ederim

Çünkü benim evim o değil.

 

Hatice Kübra Öktem, 23.06.16, 10:38
www.kafiye.net