şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
ÇUKURA BAKIP ÖPTÜM SENİ
Çukura bakıp öptüm seni
Çukura bakıp öptüm onu
Başta gözüm korktu
Sonra bağrına kıvrılıp koluna dokununca geçti
Oradan çıkabileceğim hiçbir tutanak yoktu
Bu yüzden kalmayı, kalabilmeyi ve her koşulda onu sevmeyi öğrendim
Sevmek öğrenilirmiş öğrendim
Çukuru öptüm
Sanki bütün dünyayı öptüm
Allah başıma taş atacak sandım
Yoluma koyduğu taşa taş diyemeyecek kadar aptaldım öğrendim
Beni yolun başında karşıladığında çocuktum
Beni her uğurlayışında uğundum
Allahım dedim iyi misin ben değilim
Zehir oldum
Sandım ki oda beni sever çok sever üç kere öper nimet gibi yükseğine koyar
Ben bilemem yolda bulduğum ekmeğin haram mı helal mi olduğunu
Kin güdemem
Bu yüzden gidemedim
Belki de bana gidememek yazdı
Belki de canın çıksın ama sesin çıkmasın dedi tutturdu
Belki de beni sende unuttu
Olamaz mı
Çukura bakıp öptüm seni
Çukura bakıp öptüm onu
Kayboldum
Ben kayboldum elimden tutan olmadı
Bu suçu herkesle paylaşırsak yinede olmaz mı
Ama çukura bakıp öptüm seni
Çukura bakıp öptüm onu?
Hatice Kübra Öktem
16.6.16, 04:57
www.kafiye.net
Yorum Yapın