SEVGİNİN ŞANI

 

Soldurur kimi gün yokluğu,
Kimi gün uzatır hayatı.
Akıverir coşar avucunda,
Sevginin de sudur şanı.

Çevir zamanı yeterse gücün!
Sev insanı doya doya.
Ey gül! Boynunuzu bükün,
Biz içiyoruz suyu kana kana.

Samimisin, içtensin, pek âlâ,
Ne oldu sevdin de insanları?
Kaldı kelimede mânâ,
Kaldı Mecnun’da vuslat anı.

Yirmi birinci yüzyıldır bu;
Gayrı sevgi sudur durmaz.
Eriyeli yıllar oldu buzu,
Sıcak zamana dayanamaz.

Uyuklarsa uyandırma suyu.
Bırak dinlensin biraz.
Keyfince görünmektir huyu,
Haklıya etme itiraz.

Menderestir diyar gezer o da,
Besler bütün ovaları.
Bazı bazı yorulur da,
Asileştirir insanları.

2000
Elvan USUL
www.kafiye.net