Serçeler Öterken

Bülbülde o niyaz, gonca gül dalda
Kalbimi aşkınla sula ya Rabbi!
Serçeler öterken canımı al da
Muhtaç etme asla kula Ya Rabbi.!

İnsan oğlu bu ya, ağırdır ağır
Hakk’ın sesine ki kulaklar sağır
Ve beni bir seher vaktinde çağır
Rahmetin rengine bula Ya Rabbi.!

Seninle yüreğim, bir sensiz üşür
Derdimi yaralı bülbül bölüşür
Beni yak aşkınla kül diye düşür
Güllerin düştüğü yola Ya Rabbi.!

SAFFET ÇAKIR
www.kafiye.net