Bir Ben’de Binlerce Sen

Gözlerimden düşen bir damla var teninde,
Gözlerin bakarken diğer gözlere,
Gözlerinde bitmiştim ölmeden önce,
…Ne yazık ki veremedim son nefesimi, nefesinde.
Ne bir nedene,
Ne de bir gelene…
Artık ihtiyacım yok benim yalan sevgilere…
Gelişlerden gidişlere…
Yersiz sahte gülüşlere…
Sensiz gelen görüşlere…
İbretlik niyetine, kestim bileklerimi kederimle…
Yalansız sevgime eklediğim şıpsevdi sevginle…
Ömrümü çürüttün söylediğin o son sözünle…
Avutuyorum gönlümü şimdi geçmişimle…
Bir hayal değil, gerçek olduğunu hatırlatmaktayım beynime…
Hiç olmadığım kadar seninle…
Hiç yaşamadığım kadar yüreğinle birlikte…
Ben sana adanan yürekle,
Karakterine düşmüş kişilikte,
Bir benden sana dökülen sessizlikte…
Küsen bir şehir, ağlayan bir mahalle…
Senden öte bir yer var yüreğimde…
Kimliği sen diye,
Tarihi sen diye,
Kaderi sen diye…
Biliyorum, olmadı böyle…
Sen, sen diye sende bir sen bırakmadım senin sayende…
Tut ki, sendeki sen’ler bir ben olup gidivermiş başka ülkelere…
Tut ki, artık bedenin senin değil…
Tut ki, artık yokuz birbirimizde…
Artık ne verecek hesabım,
Ne de çekecek cezam var…
İstersen gel canımı tekrardan yak…
Ben senden seni, bendeki sen kadar almışım…
Ben yok olmuş, bir bende binlerce sen olmuşsun…
Artık bu ben’e,
Yani senin yarattığın bedene,
Hiçbir şey yapamazsın Allah’ın izniyle

Mine POLAT