DİVANE GÖNLÜM
Sevdiğim o dosttan ayrı kalalı
Hasretiyle yanar divane gönlüm
Zaten şu biçare gönlüm yaralı
Nasıl derim ona banane gönlüm

Gönülde müşkül’üm olmadı tamam
O’na kavuşmaktı benim şu çabam
Bir noktaya bakıp daldım bir zaman
Zaman zaman düştü hayale gönlüm

Gitmedi gönlümden çektiğim tasam
Gülmez oldu yüzüm kalmadı neşem
Sırtımda bir urba elimde asam
Garip garip gezer avare gönlüm

Zahiride cismim adem oğludur
Sürdüğüm yol Ehl-iBeyt’in yoludur
Kırklar meclisinin ayak çuludur
İşte böyle çıktı meydane gönlüm

Bizim Kul Yusuf’ta dile getirdi
Nadi Ali duasıyla bitirdi
Ham meyveyi oldurupta yetirdi
Elbet birgün erer kemale gönlüm.

Yusuf Aslan.

www.kafiye.net