Görebildiklerimiz

Neyi biliyoruz, bu kısacık hayatta bunca dönen şeye rağmen? Her şeyin farkında olduğumuzu sanıyorken, hiçbir şeyi göremiyormuşuz… Anlaşılan hayatın sadece bir yüzünden haberimiz var. Bu küçücük ömrümüzde henüz hayatın gerçekleriyle karşılaşamadık.

‘’Hayat boyu bir amaç için yaşadık… Ya da yaşamak için bir amacımız vardı…’’ Amacımız, güzel bir geleceğin yavaşça bize yaklaşması için çalışmalar yapmak, önlemler almak ve büyüdüğümüzde sorunlarla karşılaşmamak için çaba sarf etmek… Bu döngü dünyanın her bir tarafında aynı değil mi? Fazla sıkıcı olmasına rağmen normal olan bu mu? Tüm insanlık bu normali benimsemişken neden hiç birimiz tersini denemiyoruz? İnsanların gözünde normal kabından mı çıkıyor?

Şimdiye kadar sırtımıza düşen yüklerin ağırlığıyla tartıştık. Bir yerden sonra her şey gibi bu da sıkıcı olmaya başladı. Tartışmadan ayrılarak arkamızdakilere yer verdik. Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu anlayabilecek kapasiteye sahip olduk. Diğer değişle büyüme yollarına adım attık. Normal bilinen olayları bizimde onayladığımızı anladık aslında başta ne kadar inkâr etsek de. Bilinmeyen bir gerçek kemiriyordu tüm insanlığın beynini. Hiçte adil olmayan hayatta tüm hayat hikâyeleri aslında birbirini tamamlıyordu. Göremediğimiz vahşi yaratık herkesi birbirine düşürüyordu.

İçimizde hep bir endişe, hep bir telaş, hep bir korku… Birine bir şey olacak diye korkuyla beklerken ertesi sabahı, kalplerde yıpranma gerçekleşiyordu. ‘’Kime kim ne yaptı?’’, ‘’Onu kim incitti?’’, ‘’Bunun kalbini kim yıprattı?’’ Dilden dökülen lafların aslı. Herkes birbirinin canını yakmak için doğdu sanki. Ne içindir bilmem ki bu kin… Kime nedendir bu vefasız muamele. Hakettiğimizi sanmıyorum. Kulun kulla olan derdini daha ayrıntılı çözün. Başımızdakiler süs niyetli durmayın öyle. Seslere kulak verin ki kulun derdine derman bulun. Büyükler örnek olunmalı ki küçükler izinden devam etmeli. Başımızdakilerde kin, nefretle uğraşıyorlarsa küçükler ne yapsın?

Havada uçuşan laflardır anca. Herkes lafla yapar, keser. Oysaki her şey lafta kalır nedense. Ya söylemeyeceksin ya da sözünün arkasında duracaksın.

Görebildiklerimiz… İlerledikçe daha fazlası çıkacak önümüze… Belki de şu an fazlasına rastlıyoruz ama görmemezlikten geliyor hayatımıza devam ediyoruz…

MİNE POLAT
www.kafiye.net