Hazan Kokulum

Bir eylül ağlıyor bugün anılarımın üstüne 
Ben suskun 
Ağaçlar kırgın 
Sararmış yapraklarını döküyor avuçlarıma 
Bir başka sarıyor yokluğun 
Bir başka vuruyor geceler eylül sancılarında 

Buğday başağı saçların çağlayanlar gibi dökülüyor 
Yüreğimin dipsiz kuyularına 
Bir deniz olur gözyaşlarım 
Saçların engin bir kumsal 
Çarparsın yüreğimin duvarlarına 
Her vuruş dudaklarımdan bir ah koparır 

Hayalin dolanır boynuma 
Nedeni niçini sormadan 
İdam ettirir beni senli bir yalnızlığa. 

Betim benzim uçmuş 
Eylül rengiyim 
Bir ağrıki düğümlenmiş yüreğime 
Yaşadıkça içim acıyor 
Yokluğun üşütüyor bedenimi 
Eylülüm ağlıyor saçlarım ıslanıyor 
Şimşekler çakıyor… ben seni bekliyorum 
Yarısı aklımda yarısı yok 
Bir şarkı dolanıyor adınla pelesenk dudaklarıma 
Eylülde gel diyor ıssız sokaklara 
Yüreğim yanıyor ıssız kuytularda 

Bedenim sızlıyor 
Şimdi 
Yalnızım binlerce insan arasında 
Senden fersahlarca uzakta 
Her sabah olduğu gibi 
Bir hazan sabahına daha sensiz uyanıyorum 
Yatağım soğuk bedenim buz kesmiş 
Eylülü yaşıyorum sensiz sabahlarda 
Seni istiyorum çığlıklarımı boğuyorum yastığıma 

Tavana takılır gözlerim 
Hayalin gelip oturur kirpiklerimin ucuna 
İdam eder beni sorgusuz sualsiz 

Hazanın sarı yaprakları 
Ayaklarıma düşüyor 
Cansız bedenim gibi 
Seriliyor yerlere 
Yokluğunu içiyorum yudum yudum 
seni yokluğunla seviyorum 

Senden bana sadece ıslak kaldırımlar ve anılarım kaldı 
Kurutup asıyorum anıları evimin her köşesine 
Senli yüreğimi çıkarıp asıyorum geceye 
Belki gelirde anlından öpersin diye. 

Kokun halen aklımda 
Hiç unutmadım ki unutamadım 
Seni getirir bana esen rüzgârlar 
Rüzgarları 
Bedenime sarıyorum seni sarar gibi 
Kadehime biraz hazan, 
biraz hüzün birazda sen dolduruyorum 
Eylülün gözyaşlarının şerefine kaldırıyorum 

Hazan kokulum gel artık bak bu eylülde geçti 
Gel ister eylülde ister acımasız zahmeride 
Yüreğimi yüreğine 
Ellerimi ellerine 
Üşüyen bedenimi bedenine sar 
Bir parça kar serp yüreğimin ortasına 
Yürek yangınımı söndür yeter

Safiye ÇAKIR
www.kafiye.net