SÜRGÜN

Ben mi?…

Bekleme…
Uzağım kendime.
Dikenli telin iki yanına
Geçilmez bir sınırım
Dokunma paslanmış sessizliğime
Yağmuru kirletir bedenim
Dudaklarım taş keser, sesim kurşun
Rüya çiçekleri güler yüzüme
Ellerim silah, ayaklarım mayın
Bir çift kanat konmaz avuçlarıma
Gül açmaz gövdemde
Gözlerim nöbette
Omuzum geceleri taşır,
Dolu gider, boş gelirim haritada
Yolumda ağaçlarım üryan
Kuş konmaz dallarıma
Yani sürgünlüğüm bir uçtan bir uca…

Sen nasılsın?…

Zeki KIRHAN
www.kafiye.net