KAYRA DEĞİLDİ ADIM
AMA KAHRAMANDIM…

Gittin…
Sana gitme demek,en ağır cezaydı bana.Çünkü her gelişinin kaçınılmaz bir gidişi olan kısır bir döngüden ibaretti sevdan…
Şimdi gitmene engel olsam,sonra yine gitmeye kalkacaktın.Madem gidecektin,şimdi gitmeliydin.Umutlarımı yakmalı düşlerimi kurşuna dizmeliydim ! Kana bulamalıydım elimi,ki ancak kanrevan olusa biterdi sevdam..
Öyle düşünüyordum.ister çocuk aklı ister büyk bir saçmalık. Öyleydi ve bu gerçeği hiçbir gerekçe değiştiremezdi.
Adım ‘Kayra değildi ! ve susmayı da sevmiyordum, onun sevdiği gibi.Ama her sevdada olduğu gibi bu sevdada ‘Susacak Var’dı Aşka ve müsait bir yerinde inecek vardı Sevdan’dan..
Kırmızı lambaların yanması benim gidişimi,seninse giden beni izleme süreni uzatmaktan başka hiçbir işe yaramayacak kadar saçmaydı;Atılan her adım, geriye dönüşü zorlaştıracak kadar ağırdı.Aynı yollarda,aynı adımlarla fakat ters yönlerde devamn ediyorduk.Sessizliğin bellidiciddiyetin.Sana söyleyecek her söz havada kalacak kadar hafifti ! Hani ‘gitme’ desem,inat edip hırs yapıp dahada uzaklaşacaktın.O yüzden engel olmadım fevri ama kararlı gidişine…
Evet adım ‘Karya’değildi.Ve sen benim yazarım almadın hiçbir zaman.Hep yazdığım oldun,yazılan kaldın.Hep ‘ben’ kahramanlık yaptım satırlarda.Gidenlere kılıç sallayıp,kalnlara yazdım.Ve ‘Kahraman’ kaldı adım.Oysa ben bir bayandım…
Halbuki en çok sana yakıştırmıştım ismine eş değer kahramanlığı.gözlerinin kahvesi,hüznün gölgesi gibiydi; içten, sıcak…
Hani, uzat ellerini der gibiydi hayalimdeki bakışların.Ama sende terk ediyordum beni.
Peki..Peki git hadi ! Belki birgün ‘Karya’ olur adım ve sende adına yakışanı yapıp ‘Kahramanım’ kalıp,beni yazarsın…
GÜLSÜM ABALI
11.05.2011
www.kafiye.net