Kaçtım

İlk kez.. Son yıllarda ilk kez kaçtım.. Aslında istanbuldan, işten, beni yoran sorunlardan, sorumlulukların artmasından, başa çıkamadığım gerçeklerden kaçtım..

İlk kez susturamadım katıla katıla ağlayan içimdeki çocuğun gözyaşlarını..

ilk kez avutamadım yüreğimin isyanını..

Oysa yaşım tecrübem ve gücüm bunu başarabilecek durumdaydı.. Ya da ben öyle sanıyordum. Ve ilk kez gücümü kaybetmeye başladığımı gördüm panik halinde. Dur demek için bu gidişe, ruhumun ellerimin arasından kayıp gitmesine seyirci kalmamak için kaçtım…

Bu defa tedavi süreci uzun.. Bu defa yürek yorgun, beden yaşlı.. Ve bu defa gücüm az..

Espri ile Kendimi tiye alıyorum yine.. ” Aküyü boşalttın, şarja bağlasan boş şarj tutmuyor . Üstelik elektrikler kesik jeneratör de devreye girmiyor.. Enerji lazım sana Şule”

Enerji üretmem gerek.. Bu enerjiyi huzur ile kazanmak için kaçtım. Doğanın güneşin ve denizin gücünü katmak için kaçtım

Gecenin bir yarısı Bodrum Aklyarlar Karaincir sahiline inince .. Bir an.. Tek bir an beni kendime getirdi ..

Sessizlik.. Sessizliği bozan tek şey dalgaların ahengi ve huzurun sesi..

Deydi dedim. İşte bunca yola bunca zahmete deydi. Ruhuma iyi gelecek bu huzur biliyorum. Yine güçlü yine yine güleryüzlü yine mutlu ve yine dimdik ayakta olacağım..

Eskisi gibi.. Olması gerektiği gibi..


Şule Akar
2015 07 05 11:15
İstanbul Kurtöy’den sonra Bodrum Karaincir sahilinde.

www.kafiye.net