Aklımı Zorlama  Ey

Ah insan tarafıma ağır gelen misafir
Usul erkan bilmeden gamı yükleme bana
İki gözlü hanemde, dünya benden de fakir
Kaf dağının ardından düşler ekleme bana

Güvercin kanadında gökten inen zembili
Bir gönül kuyusuna salmak değildir ikna
Başı eğik çavdarın olsaydı başka dili
’Söz ile değil’ derdi ’öze gerek’, amenna

Salıncaklar ülkesi bağrıma köşk kurmuşken
Cebirle göç etmeye haceti horlama ey
Bin cefada bir vefa iliğe meşk kurmuşken
Özensiz tavrın ile aklımı zorlama ey

Yüreği, yürek ile beklemek ayak bağı
Bir ümidin yıkımı sadrımda kıyamettir
Herkes yâriyle yoklar şükür denen durağı
Sendeki ben değerse sabredip kıyam ettir.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net