ÜZÜLEN SEN OLURSUN

Seven kalbini kırıp, çok pişmanlık duyarken,
Tamir etmek imkansız, üzülen sen olursun,
Bekleyip hiç durmadan, o günleri sayarken,
Geriye dönüş olmaz, üzülen sen olursun.

Paramparça bırakıp, hangi yüzle dönersin,
Harlayan alevlerle, bir yanar bir sönersin,
Dönülmeyen yollarda, çok dizini döversin, 
Geriye dönüş olmaz, üzülen sen olursun.

Demlenmiş bu huyunu, değiştirmezsen eğer,
Ne sevgiyi bulursun, ne de hak eden değer,
Dönüp baksan maziye., neler yaşadın meğer,
Geriye dönüş olmaz, üzülen sen olursun.

Kuruyan Ağaç gibi, yaprakların dökülür,
Etrafta kimse kalmaz, garip boynun bükülür,
Bu yükü taşıyamaz, kalbin kökten sökülür, 
Geriye dönüş olmaz, üzülen sen olursun.

Nesrin Önem Demir 
28. 04. 2015
www.kafiye.net