Adını Sabır Koydum

Berrak bir düşüncede değilim şimdi ben,
Karmaşık bir hisler cümlesinde kıvranıyorum.
Aşk ten değilmiş, sen değilmiş, benmiş,
Sevda değil, hışımmış, belaymış, boranmış.

Dudaklarım kan kustu kalbim tutuştu,
İliklerime kadar işleyen kaynar su içinde yandım.
Bin kez yeni baştan kurdum gerçekleri,
Her seferinde yeniden temelinden yıkıldım..

Sırtımda bir nefes sanki kızgın sam yeli,
Uçurumun kenarında, dumansız ateşin varlığını sezeli,
Kıvrım kıvrım, buram buram aşk kokuyordu,
Sanki boşlukta bir temas, bir dokunuş, bir avuntuydu…

Sustur vicdanımı, bağla şu yüreğimi,
Sığdır kalbime mantığımın eylemini,
Durdur kalbimin atışını, mühürle yüreğimi,
Öyle bir unutma yaşayayımki, tanımayayım benliğimi…

Başımda bahar gecesinin rüzgarları
Sırtımda aşk gecesinin soğuk ayazı,
Sığındığım kuytuda, uykunun izbesi,
Ürpermeler içinde varlığında yok oldum…

Her şeyle her, hiçbir şeyle hiç arasında sıkıştım,
Göz yummakla dünyayı cennet kılacağımı sandım.
İyimserliğin saflığı ile kandırdım kendimi,
Adına sabır dedim, yaşadığım acizliğimin…

24.04.2010
Fatma AVCI
www.kafiye.net