Adalet mi Bu Sevdiğim?

Kim sevdi seni benim kadar.?
Sevmek kabullenmektir onu. İyisiyle, kötüsüyle, yanlışıyla, doğrusuyla.
Ben de seviyorum işte onu. Onunla vakit geçirmeyi…Onunla zamanı unutmayı. Gün geçtikçe artan her dakikamda çağlayan bir sevgiyle hemde.

Bunların yanında sevmek, korkmaktır aynı zamanda. Onu kaybetmekten, onun başkasını düşünmesinden korkmak. Kırılmaktan korkmak.Özlemek bir de yanındayken bile. Ona bakarken aşkı görmek. Gözlerinde kaybolmak. Size dair hayallerle!

Sarıldığında sıcaklığı ondan başka kimsede hissetmemek.. Öperken çocukça bir heyecana kapılmak. Ne olursa olsun onunla mutlu olmak. Ama her şey, her zaman yolunda gitmeyebilir işte. Sevmek böyle zamanlarda bile daha çok sevmek onu… Özlemek bir gün olsa bile. Düşünmek, hiç akıldan çıkarmamak üzere..

Hata ondaysa bile kendinde aramak. Alttan almak, hatta tartışmamak için kaçmak bile ondan. içten içe kızsan da bir tarafının yelkenleri suya indirmek için hazır beklemesi. Sevmek işte. Anlata bileceği kadar yazıya dökülebileceği kadar o bende…

Seviyorum onu işte. Her şey rağmen, herkese rağmen, her olana rağmen. Dediğim gibi sevmekte bu değil mi zaten? Baktığın acıya göre değişir hayat. Boşluğa bakarsan yalnızlığını…Kendine bakarsan geleceğini görürsün.

İnsan bıçağa, hayat ise bileme taşına benzer. Hayat insanı…

Merve EROĞUZ
Beştepeler Lisesi 12. C sınıfı
www.kafiye.net