Silinmeyen Acılar

Bir zamanlar liseli bir kız vardı
Billur sesiyle şarkılar söylerdi
Deniz susar, onu dinlerdi
Rüzgâr şarkılara eşlik ederdi

Bir gün şehirde müzikli eğlence vardı
Şarkılar söyleniyor, dans ediliyordu
Şehir halkı sahil boyu toplanmıştı
Takvimler, Temmuz 1968’zi gösteriyordu

İşte o gün, liseli kız ve annesi
Hasta ziyaretine gitmişti
Komşuları genç adam, yatağında bitmişti
Müziğin ritmi, açık pencereden duyuluyordu
Hasta adam, kızdan bir şarkı istiyordu

Genç kız tüm yoksulluğu ve coşkusuyla
Sahneye koşmuştu
Yıllardır hayalini kurduğu mikrofonla buluştu
Ve sazlar eşliğinde, coşkuyla başladı şarkıya
‘Gurbet Elde Her Akşam Battı Bağrıma Güneş’

O güzel ses ve şarkı sanki şehri kaplamıştı
Binlerce kişi ayakta alkışlamıştı
Hasta adam şarkıyı dinlerken ölmüştü
Genç kızın geleceği o şarkıyla sönmüştü
O şimdi nerede, nasıl, yaşıyor mu bilinmez
Yaşanan nice acılar silinmez…

acıların çınarı
01. 02. 2011
Ömer Sabri Kurşun
www.kafiye.net