GÜLÜMSERİM BAZEN

Bir yer biliyorum gözyaşlarının güldüğü,
Oraya yürüyorum ve evler gülümsüyor,
Gri duvarlara yazılan hüzünler,
Gözlerden süzülüyor.
Bir şey söylüyorum dereler boyunca,
Sevin diyorum herkesi ömür boyunca,
Ne kin olsun ne de nefret defterinde,
Sen tebessümü eksik etme yüzünde…
Herkesin aynaya gösterdiği bir yüzü var,
Karşında sakladığı oyunları,
Çocuklar oyunları seviyor ama,
Büyükler daha çok yalanları.
Gülümserim bulutların yanından geçerken,
Kim bilir neleri gördüler!
El sallarım evlerinin önünden,
Kimse anlamaz onların dillerini,
Kim bilir kaç gözyaşını duvarları sildi?

GÜLCAN KORKMAZ
www.kafiye.net