ŞAİR EDASINDA

O ne kalemdir ki sarılsın kağıda,
Sevgili edasında anlatsın derdini bir bir,
Aşkı yazmakla biter mi mürekkep,
Biterse bitsin, yüreğimden damlar senin yokluğunda.

Parmaklarım nikahlanmış sevda sözcükleriyle,
Yazdıkça yazar bir şair edasında,
Yüreğim ne kadar buruk olsa da…
Durduramam kanayan katran karası yalnızlığını.

Dur demekle durmaz akan nehirler,
Sev demekle sevilmiyor kırılmış gönüller,
Şimdi bülbül edasında şakıyan gönüller,
Asıl sevgi yokluğunda duyulan özlemdir.

Git demekle gidilmez, terk edilmez viran eller,
Kapansın sen yok isen şu bedbaht gözler,
Son hatırandı bana bakan o gözler,
Son sözün terk etmek oldu.

Kaç gece sabahlara kadar isyan yüklüydü sözlerim,
Gelip geçen kervanlarda kaldı gözlerim,
Şimdi sus pus oldu sözlerim,
Kalemin sustuğu yerde başlar yürek sözlerim.

Var git gidebildiğin yere,
Nasılsa Azrail gelir bulur seni benden önce,
Eskiyi arayıp gözyaşı döktüğünde,
Çoktan tek gidişli seferde yeri almış olacaksın,
Beni sen daha çok arayacaksın.
ZÜLKÜF KILIŞÇI
www.kafiye.net