Oğluma;

Hatırlıyor musun, yıl 1985..Mart ayının ortalarındayız.
Yalnız sen ve ben. İçime düştüğün o anı, sen ve ben biliyorduk. Senin karnımda
olduğunu öğrendiğim anda ben 14 yaşındaydım, saatlece ağlamıştım.
Hayatımda bana ait (bez bebeğimi saymazsak) Hiçbir şey olmamaıştı. Oysa şimdi
öyle mi ya? İçimde sıcacıksın.Seninle çok güzel günlerimiz olacağını
biliyordum. Kimselerin görmediği yerlere kaçıp seni ellerimle
severdim..Yetmezdi konuşur, dertleşirdim. Sanki aç kalacakmışsın gibi sürekli
yemek yerdim. Canım hiç bu kadar kıymetli olmamıştı. Ölümden korkuyordum artık.
Oysa ki, sakin görünüşüm altında fırtınalar estirirdim yüreğimde.. Sen bendesin
ya artık, korkmuyorum hayattan. Sen en yüce şeydin, ne dileyebilirdim ki başka
Allah’tan.. Yarınlar bizimdi artık. Minik yumurtam.
İlk tekmeni hatırlıyor musun? Yerimden hızla fırlayıp aynaya koşmuştum
şaşkınlıkla, karnıma bakıyordum. Ben buradayım diyordun. Tekrar tekrar
tekmelemeni istiyordum.

Günler geçtikçe daha büyüyordun, daha çok.. Sanki ben buradayım, annemin şimdi
içinde, yarın ve ömür boyu yanında.. Seni seviyorum bebeğim.

Hatırlar mısın hamileliğim boyunca en büyük lüksüm elma olmuştu. Gizlice
elmaları saklar, ses-seda kesilince yerdik.. Ve uyurduk.. Seni ezmekten öyle
korkardım ki.. İşin kötüsü seni aç bırakmayayım derken bayağı kilo almıştım.
İçimde güvendesin. Son ayımıza gelmiştik. Artık misafirdin. Seninde çıkmak
istediğini dünyaya merhaba demek istediğini biliyordum.

Nihayet o gün geldi. Hastanedeydik, doktor ne kızmıştı bana.. “Sen daha kendin
çocuksun, bir de çocuk yapacaksın” diye de çıkışmıştı.Yaşadığım acıların adını
koymaya çalışıyordum. Bu kadar sancı neydi? Korkuyor  bağıramıyordum. Ama tarifsiz kıvranıyordum.
Ben ki metanetliyimdir. Adını koydum ya ben ANA olmayı yaşıyordum.

Çığlıklarını duyuyordum artık. İçimde değil karşımdaydın. Neden ağlıyordun
bebeğim?
Cinsiyetini sordum. Oğlun oldu dediler. Çok sevindim. Tanıyamadığım babam, hiç
olmayan kardeşim, amcam sen benim her şeyim oldun. Beni tamamladın. Bana beni
hatırlattın. Seni kucağıma almak, öpüp koklamak,  koynuma alıp emzirmek istiyordum. Seninle
neler istemiyordum ki.. Sen benim dünlerimi aydınlatan, Yarınlarımı
nurlandıran.. Sen canımdan öte can. İlk sabah ezanımız okunuyordu üstümüze, tüm
dualar bizimleydi melekler bizimle.. Seni çok sevdim oğlum . Sen benim Tutkum.

“ Hayatıma ve dünyama hoş geldin oğul.”
Yazıldığı tarih: 19:01:1986

Melek Kırıcı
www.kafiye.net