ANNEM’e
Birkez daha dizlerinde uyumak nasip olur mu bilmiyorum Anne. Yaslanmis gözlerinin o anlamli bakislariyla ne zaman birkez daha carpisirim kimbilir. Hani insan gözleriyle de konusur derler ya, seni her gördügümde o bakislarindaki ifadeyle karsilasirdim. Bundan feci sekilde rahatsiz olur gözlerimi kacirirdim gözlerinden…
Cünkü o hüzün dolu gözlerde özlem görüyordum ve bu icimi acitirdi. Yanindayken bile özledigin beni,g itmek üzereyken henüz gitmemisken bile özledigin belliydi. Doya doya bakiyordun, gizlice seyrediyordun her halimi…
Ve herzamanki gibi veda ani gelirdi. Senin gözlerin yasli, benim gözlerim yasli… Ben aglamak istemezdim Anne, sirf karsinda güclü durmaliydim diye. Ben bu sahneyi cocukken de defalarca yasamistim Anne. Gözlerimdeki bulutlara engel olmaya calisirdim arkandan aglamami istemezsin diye. Bu defa giden ben, kalansa sendin. Gitmek mi yoksa kalmak mi daha zor Anne? Ne farkederki dimi? Sonucta ikisinin de yolu ayriliga cikmiyor muydu?..
Her vedalasmamizda acaba bu son mu diye korkuyorum,dönüp sana bakiyorum, kosup birkez daha sarilmak istiyorum ama aglamaya hazir gözlerime engel olamam diye vazgeciyorum. Ben de seni daha gitmeden özlüyorum. Özlemin yüregime damla damla düsüyor gözyaslarimla beraber, herzamanki gibi erteliyorum.
Bugün seni herzamankinden daha cok animsiyor, daha cok özlem duyuyorum. Bana Annelik yaptigin ve de Anne olmayi ögrettigin icin de seninle gurur duyuyorum.
Seni hasretle öpüyor, Anneler gününü kutluyorum…

Meral POLAT
www.kafiye.net