NEDEN!!!

Neden gittin sevdiğim! Neden! Sen gittin ben bakakaldım arkandan. Söylenecek çok şey vardı, sustum! Hiçbir şey yapamadım. Gözlerim konuşsun istedim… Donuk gözlerimle sadece gidişini izledim. Her zaman bu böyle değil miydi? Kelimeler yetmiyor bazen anlaşılmaya, seni anlatmaya. Sen gittin ben bakakaldım içim sızladı… Sen gittin ben baka kaldım, içim sızladı. Gitme diyemediğim sevdiğim. Diyemedim işte… Hani hiç bırakmayacaktın ellerimi! Ürperdim… Kime gidersen git, beni unutamayacağından emindim. “Aşk” yazılışı kadar kolay olsa keşke. Bu aşk beni ürkek, korkak, suskun hale getirdi. Susmak belki çok şey ifade eder bazen ama bazen de çok şey kaybettirir.

Çok sevdim, çok değer verdim. Seni her şeyinle tüm olanlara rağmen kabullendiğim için mi gittin sevdiğim!!! N’oldu da şimdi başka ellerdesin. Sana olan sadakatim yetmedi mi sana? Oysa senden çok şey istemiyordum ki… Sadece biraz ilgi… Hani dalardın ya gözlerime uzun uzun… Sevdiğini söylerdin… Sonra yanıma yaklaşırdın usulca. Sımsıkı tutardın ellerimi. Hiç bırakmayacakmış gibi. Ben gözlerimi yumardım. Seninle kurduğumuz hayallere dalardım….

Sen benim hayatımken… Neden hayatında “ ben ” yokmuşum gibi davrandın. Benim sana, senin bana yansımanı işte en çok o an hissederdim. Seni en çok o anlar sevdiğimi anlardım. Sana sarılınca kendimi dünyanın en mutlu insanı gibi görür, sana bakıp izlemeyi ömrümce bi daha bu kadar mutlu anımın geçemeyeceğini düşünürdüm. Sen benden on adım kaçtın. Mademki sevmiyordun beni, neden hayallerimle oynadın peki? Seni her şeyinle kabullenmiştim. Ama ben senin hiçbir şeyin olmadım beklide. “ Seni seviyorum ” derken kendini de kandırdın beni de… Bu muydu senin sevgin, bu muydu aşkın. Hiçbir açıklama yapmada çekip gitmek miydi? Şimdi ellerin ellerimde değil ama ellerin “başka ellerde” Hırsın gözünü kör etmiş. Ne sen ne beni, ne de ben seni ömrümüzce yaşadığımız sürece unutamayız. Bazen beni özlediğini hissediyorum ama sen bunu bilmiyorsun. Beni düşündüğün zamanlar da bile anlıyorum… Kalbin atışı değişiyor… Ellerim terliyor, çok terliyor çok hissediyorum. Ama yaşayan tüm anılar “BİTTİ” artık, dönüşü yok. Sen bir kere gittin ya artık bu kalpte de bittin sevdiğim. Her şeyim, geleceğim, sonsuzumken; “Nefretim” oldun ve sonunda BİTTİ artık yaşarken gerçek olduğuna inandığım “yalan” aşklar bitti. Aşk bitti, ben bittim, sen bittin… Biz bittik!

Zeynep ÇETİN
İzmir/ 25.01.2011
www.kafiye.net