SEVMEK

Sevmek, kabullenmektir bazen. İyisiyle, kötüsüyle, yanlışıyla, doğrusuyla. Bende seviyorum onu işte. Onunla vakit geçirmeyi, onunla zamanı unutmayı, gün geçtikçe artan her bir dakika çoğalan bir sevgiyi hem de…

Bunların yanında sevmek; korkmaktır aynı zamanda. Onu kaybetmekten korkmak. Onun başkasını düşünmesinden korkmak, kırılmaktan korkmak… Özlemek aynı zamanda. Ona bakarken aşkı görmek gözlerinde kaybolmak, size dair hayallerle… Sarıldığında sıcaklığı ondan başka kimsede hissetmemek… Öperken çocukça bir heyecana kapılmak. Ne olursa olsun, onunla mutlu olmak! Ama her şey her zaman yolunda gitmeyebilir işte… Sevmek; böyle zamanlarda bile daha çok sevmek onu… Özlemek bir gün bile olsa. Düşünmek, hiç aklından çıkarmamak. Hata ondaysa bile kendinde aramak… Alttan almak, hatta tartışmamak için kaçmak bile ondan. İçten içe kızsan da bir tarafın yelkenlerini suya indirmek.

Sevmek işte… Anlatabileceği kadar, yazıya dökülebileceği kadar o bende… Seviyorum onu işte. Her şeye rağmen, herkese rağmen, her olana rağmen… Dediğim gibi sevmekte bu değil mi?

Zeynep ÇETİN
İzmir Beştepeler Lisesi
www.kafiye.net