Kategoriler

Arşivler

Ülkü DUYSAK Kategoriler

Tarih 17 Eyl 2019 Kategori: Ülkü DUYSAK

GÜLSÜM’ÜN UMUTLARI

Yüzünü bir tülbent yardımıyla kapatmıştı Gülsüm. Öyle olduğu hâlde başını iyice öne eğiyordu. Kendisini kimsenin tanımasını istemiyordu çünkü. Aslında utanılacak bir şey yapmıyordu. Evde aç bekleyen çocuklarının, yatalak kocasının rızkını çöpten çıkarıyor olmasının ezikliğini duyuyordu sadece.

Tarih 17 Şub 2019 Kategori: Ülkü DUYSAK

BENİ ALMAZLAR EVLAT

Tren Ankara’ya gece saat 24.00 ‘te hareket edecekti. Kenan Bey, eşi ve iki oğlu Arifiye otobüsüne bindiler. İstasyona gidebilmek için bir de dolmuşa binmeleri gerekiyordu. Dolmuş durağına geldiklerinde yüreklerinde şehrin üstüne kabus gibi çöken depremin izlerini taşıyorlardı. Her taraf karanlık, sessiz… Sokakta tek tük insanlar, bir çilenin hüznünü dokuyorlardı sanki kaldırımlara.

Tarih 26 Nis 2015 Kategori: Ülkü DUYSAK, Ülkü DUYSAK

BEZ BEBEK

Kardeşimin doğum gününde, ona bir oyuncak bebek almak istedik. Annemle bir oyuncakçı dükkanına girdik. Çeşit çeşit oyuncak bebeklerin arasından bir tanesini seçmek çok da kolay değildi. Hangisini elimize alsak:
—Bu da güzel, diyorduk.
—Yok, kızım, bu böyle olmayacak. Koca dükkanının içinde bir bebek beğenemedik, dedi annem.

Tarih 20 Eyl 2014 Kategori: Ülkü DUYSAK

İÇİMİZDEKİ GÜNEŞ

Eğer, gece ay ışığı varsa ve denize karşı bir türkü tutturmuşsak, yakamozlarla birlikte farklı dünyalara gitmiş gibi hissederiz kendimizi. Çünkü ay ışığı çevredeki çirkinlikleri, yakamozlar da su üzerindeki kirliliği örtmüştür. Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, gecenin gümüş kanatları kırılır, sular yakamozlardan arınır

Tarih 12 Tem 2014 Kategori: Ülkü DUYSAK

KİRAZ ÇİÇEĞİ

Bahar geldi. Rüzgâr ılık ılık esmeye başladı. Her taraf
cıvıl cıvıl kuş sesleriyle doldu. Yerler yemyeşil çimenlerle bezendi. Meyve
ağaçları çiçeklerini açtı. Her şey çok güzel giderken rüzgâr, birdenbire sert
esti. Ardından bahar yağmuru yağmaya başladı. Meyve ağaçlarının çiçekleri,

Tarih 10 Haz 2014 Kategori: Ülkü DUYSAK

BAYRAK SEVGİSİ

Serkan eve geldiğinde nefes nefese kalmıştı. Bunu fark eden annesi sordu:
-Bu telaş da ne böyle?
-Ödevim var anne, ödevim…
-Ödevinin olduğu diğer günlerde hiç bu kadar telaş yaşadığını görmemiştim. Bu farklı bir şey olsa gerek.

Tarih 7 Haz 2014 Kategori: Ülkü DUYSAK

OSMAN ÖLMEMELİ

Hep Osman’a bakıyorum. Bakmak istemesem de… Düşünmek istemesem de düşünüyorum.

Böbreğinin birisi yok; ikincisi de çürüyormuş. Ona bakmamak, yüzünde ölümün soğuk nefesinin gezindiğini hissetmemek mümkün mü? Hastalığının verdiği bu ağır yüke rağmen azimli, gayretli, derslerini bırakmayan bir öğrenci o. Üstelik hayatının en güzel çağında ve çok masum…