Odaya girdiğimde eli ile işaret edip “Gel yanıma otur” dedi. Eşini kaybetmişti.
Oturdum yanına. Koltuğun arkasındaki çekmeceye uzandı, bir yazma çıkardı. “Bunu ört başına” dedi. Kendi düşüncesizliğime kızdım o an. Kuran okunacaktı, neden başım açık girmiştim ki odaya? Utancımdan yüzüne bile bakamadım.