Gözlerimde sisli bir gün ışığı sabahın dokuzu içimde bir hüzün takvimler 8 Mayıs 2005’i gösteriyorken başlayan yeni günün beni hüzne boğan bir gün olacağını bilemezdim. Yeni bir gün yeni bir umut ışığı yeni bir başlangıçtır oysa. O gün öyle olmadı. Takvimler 5 Mayıs 2005 tarihini gösterirken şair babam Ahmet Tufan Şentürk sonsuzluğa uğurlanmıştı. Öğrendiğim o an en kısa zamanda evindeydim. Yiyenleri vardı. Ve bir de Ulviye Savtur oradaydı. İsa Kayacan hocam yeni ayrılmıştı daha çalıştığı kuruma gidecek zamanı bile olmadan Tufan Baba sonsuzluğa uğurlanmıştı. Eş, dost tanıdıklarına haber verildi telefonla arandı. Bazı dostları şiir etkinliğindeydiler.